Wildplasgate

/

Wildplasgate ontstond naar aanleiding van de boete die Geerte Piening in 2015 kreeg voor wildplassen.

Zij werd ’s nachts, na het sluiten van alle cafés, op heterdaad betrapt in de buurt van het Leidseplein in Amsterdam. Geerte weigerde echter haar boete te betalen aangezien er geen openbare toiletten in de buurt waren, en zij dus geen andere keus had dan wildplassen. Iedereen krijgt boetes voor wildplassen, dat gaat over gelijke behandeling. Maar hoe kun je gelijk behandelen als er voor vrouwen eigenlijk geen openbare toiletten zijn?

In 2017 kwam de zaak voor bij de kantonrechter, waarbij Geerte in het ongelijk werd gesteld en de rechter haar meldde dat zij bij hoge nood ook gewoon gebruik had kunnen maken van een mannen urinoir. Dit leverde niet alleen munitie voor een nóg sterkere campagne voor meer openbare toiletten voor vrouwen maar leverde ook een hilarische stroom aan foto’s op van vrouwen die poogde te plassen in een mannen urinoir.

Dolle Mina streed in 1970 al voor wat zij ‘plasrecht’ noemden, door het dichtbinden van plaskrullen in de stad. Het is natuurlijk om te huilen dat we 50 jaar later nog niets zijn opgeschoten. De publieke ruimte behoort al heel lang niet meer alleen toe aan mannen. In de nasleep van #wildplasgate zijn er in verschillende Nederlandse gemeenten raadsvragen gesteld en er wordt zelfs, beetje bij beetje, beleid op gemaakt. 

In de media

  • 7 maart 2019 – Parool, Groen licht voor deel plan meer openbare WC’s.
  • Voor een oudere perslijst zie hier.